آشیق ویسل، این چهره درخشان سنت عاشقی ترک، با وجود از دست دادن بینایی در کودکی، با سروده‌هایی لبریز از عشق به وطن، بردباری، شوق زندگی و پیام‌های مهر و همبستگی، نه تنها تاریکی دنیای خویش را روشنی بخشید، بلکه چراغی فروزان برای نسل‌های آینده برافروخت و یادگارهایی جاودان در خاطره‌ها به جای نهاد.